Ik ben Ed en al heel wat jaren lid van DAK. Ooit begonnen na een vraag of ik wilde meedoen voor een productie waarin een rol niet was ingevuld. En nooit meer weggegaan. DAK is in de loop van de jaren wel veranderd maar toch een eigenwijs stelletje mensen gebleven. Altijd op zoek naar bijzondere stukken. Veel op bijzondere locaties; in de kroeg, op straat, in een huiskamer. In mijn begintijd speelden we vaak op basis van improvisaties. Een leuke maar moeilijke manier om een stuk te maken. De stukken krijgen altijd wel een speciale draai. Door de locatie, de spelers of door de regisseur. Het is een heerlijke manier om het dagelijkse gedoe achter je te laten. Het is een kick om een paar keer per jaar de spanning van de voorstelling te voelen. Overdag werk ik als architect en ‘s avonds laat ik mijn verborgen talenten de vrije loop. Een prima dubbelleven.
